Mijn eerste ervaringen in de USA

Na aankomst uit het vliegtuig zag ik een camper staan en dacht: 'moeten wij in deze grote joekel?'. Veel tijd om na te denken hadden we niet, want we moesten snel wegwezen van de parkeerplek. Ik bleef me verbazen:'Wat een wegen, wat een verkeer'. Maar ik voelde me wel veilig: Peter was een goede chauffeur.
Na bezoek aan Erwin en Ageeth gingen we naar onze eerste camping; een prachtig plaatsje in de bergen aan een kabbelende beek. Daar herinnerde ik me dat één appel in de handbagage me bijna, bij doorkomst in de douane op Frisco, driehonderd dollar had gekost.
De volgende dag hebben we Stanford University bezocht. In de tuin voor het museum (maar ook daarbinnen) waren prachtige beelden van Rodin. Met name de eerste nachten in de camper waren nogal koud, maar overdag genieten we van de zon. Wanneer we op een camping aangekomen zijn, drinken we een glaasje port met wat nootjes erbij.
En waar ik me altijd hevig tegen heb verzet: Peter heeft me de eerste beginselen bijgebracht van het bridgespel.
Toen Peter, onze eerste chauffeur, moest afhaken, moest Frans het stuur overnemen; want, ja, daarvoor was hij ingehuurd. Met Peter als bijrijder, vormt hij een goede combinatie. Hij heeft het gepresteerd het vehikel met aanwijzingen van Peter zo maar achteruit op een parkeerplaats te zetten
Het landschap hier is overweldigend en vele mensen wat hun omvang betreft ook. Echter, de hulpvaardigheid en vriendelijkheid van de doorsnee Amerikaan is hartverwarmend. Als voorbeeld mag gelden dat, in Monterey, een automobilist (die we om informatie vroegen)ons naar een camping buiten Monterey heeft geleid door enkele kilometers voor ons uit te rijden.
Op dit moment zitten we heerlijk knus in onze camper, terwijl er buiten een halve zandstorm staat. Wat is er heerlijker om nu naar bed te gaan; ik stop er dus mee. Volgende keer verder!